"Sukcesem dla mnie jest to, że mimo ciężkiego dnia w pracy, trudnych przypadków czy wymagających pacjentów, znów chcę tam wrócić i zmierzyć się z kolejnym wyzwaniem. To nie pieniądze czy prestiż, ale satysfakcja i spełnienie w zawodzie.(...)"

Jakie jest Pani najlepsze wspomnienie ze studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim?

Dużo jest ciekawych wspomnień. Z uczelni, praktyk w szpitalach, z życia w akademikach. Z tymi ostatnimi wiąże się mój udział w Zarządzie Studenckim Akademików Medycznych. Jednym z najciekawszych wspomnień jest wzięcie udziału w wymianie studenckiej (Erasmus Praktyki). Jako pierwsze (z dwoma innymi studentkami położnictwa) zostałyśmy przyjęte na praktyki do szpitala na Cyprze. Pełna niesamowitych doświadczeń wyprawa ukazująca całkiem inny pogląd na położnictwo.

Jak rozpoczęła się Pani kariera zawodowa? Jakie były w niej decydujące wydarzenia?

Po ukończeniu studiów magisterskich, nie mogłam niestety znaleźć pracy w Polsce, a zawsze interesował mnie angielski system położniczy. I, co ważne, większa autonomia położnych. Dlatego postanowiłam wyjechać.
Zebrałam wszystkie informacje dotyczące formalności i niezbędne dokumenty potrzebne do pracy w zawodzie położnej za granica. W Wielkiej Brytanii kluczowe jest posiadanie numeru PIN - czyli rejestracja w Brytyjskiej Izbie Pielęgniarek i Położnych (NMC).

Jak wykształcenie przyczyniło się do rozwoju Pani kariery zawodowej?

Bez wykształcenia nie byłabym w stanie podjąć tej pracy. Wykształcenie na polskiej uczelni było brane pod uwagę i stawiane na równi z innymi.

Proszę opowiedzieć nam o swojej obecnej pracy. Co teraz Pani robi?

Obecnie pracuję w prywatnym szpitalu w Londynie - The Portland Hospital. Jest to jedyny całkowicie prywatny i najbardziej prestiżowy szpital w Wielkiej Brytanii. Opiekuję się pacjentkami zarówno podczas porodu jak i po porodzie.

Jakie są lub były Pani największe wyzwania?

Największym wyzwaniem po przyjeździe do Anglii był język medyczny, tutejsze ‘skróty’ odnoszące się do różnych medycznych procedur. Ale wyzwanie była także sama praca, duża autonomia z nią związana i ogromna odpowiedzialność.

Jaka jest Pani definicja sukcesu?

Hmm… Sukcesem dla mnie jest to, że mimo ciężkiego dnia w pracy, trudnych przypadków czy wymagających pacjentów, znów chcę tam wrócić i zmierzyć się z kolejnym wyzwaniem. To nie pieniądze czy prestiż, ale satysfakcja i spełnienie w zawodzie.

Jakie ma Pani porady/wskazówki dla obecnych studentów, którzy wkraczają na rynek pracy?

Nieważne jaki kierunek wybrałeś na początku studiów, czasem życie tak Tobą pokieruje, że pójdziesz inna drogą, ale rozwój intelektualny i osobisty zdobyty na uczelni, zawsze będzie ważny.

Jak wyobraża sobie Pani współpracę Uniwersytetu Jagiellońskiego z absolwentami?

Przede wszystkim istotne jest utrzymywanie kontaktu z absolwentami, śledzenie ich dróg zawodowych, organizowanie spotkań/konferencji/zajęć typu absolwent/student.

Czego mogą oczekiwać absolwenci od UJ?

To zależy od absolwenta. Na pewno kontakt uczelni z absolwentem po ukończeniu studiów, jest zawsze dobrze odbierany.