"Pomysłem, który wydaje mi się ciekawy jest promowanie lokalnych stowarzyszeń absolwentów. Sam zdaję sobie sprawę, ile moich kolegów i koleżanek zdecydowało się wyjechać i pracować w tak różnych miejscach jak Dolina Krzemowa, Nowy York, czy chociażby Londyn lub Berlin. Myślę, że takie grupy mogłyby by po pierwsze wpłynąć na integrację absolwentów jak i zapoznanie z sobą osób, które mogą równie dobrze pracować w jednej firmie, nie wiedząc nic o tym, ile ich łączy.(...)

Jakie jest Twoje najlepsze wspomnienie ze studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim?

Bez wątpienia jest to czas spędzony z moimi koleżankami i kolegami ze studiów. Prawie od pierwszego roku studiów zdarzało nam się często spotykać się w swoim gronie na długie rozmowy „o wszystkim i o niczym”, poczynając od filozofii, poprzez literaturę, politykę i historię, a na informatyce i technologii skończywszy.

 Jak rozpoczęła się Twoja kariera zawodowa? Jakie były w niej decydujące wydarzenia?

Myślę, że głównym i dość niezwykłym przypadkiem było nawiązanie przeze mnie współpracy z prof. Pawłem Moskalem, który to później został promotorem mojej pracy magisterskiej. To właśnie pod okiem profesora Moskala zdobywałem pierwsze szlify w pracy naukowej. Tutaj też warto nadmienić, że w pewnym sensie nasza współpraca zaowocowała moją aplikacją i rocznym pobytem na stażu w CERNie jako tzw. „technical student” gdzie pracowałem w zespole zajmującym się symulowaniem oraz przygotowywaniem tzw. „map radiacji” detektora Compact Muon Solenoid należącego do „wielkiej czwórki” eksperymentów przy Wielkim Zderzaczu Hadronów.

Jak wykształcenie przyczyniło się do rozwoju Twojej kariery zawodowej?

Gdyby nie współpraca z profesorem Moskalem, zapewne nigdy bym nawet nie pomyślał o złożeniu podania o staż w CERN, po którym to moja kariera naukowa nabrała pędu. Chciałbym tu również zauważyć, że z mojego doświadczenia wynika, iż absolwenci informatyki na Uniwersytecie Jagiellońskim, ale i generalnie „polscy informatycy” cieszą się sporą renomą w Europie i na świecie, o czym się dość często miałem okazję przekonać.

Proszę opowiedzieć nam o swojej obecnej pracy. Co teraz robisz?

Obecnie jestem doktorantem na Wydziale Inżynierii Uniwersytetu w Cambridge. Tutaj kończę pracę nad interdyscyplinarnym doktoratem, który stara się łączyć z sobą dość odległe od siebie pola takie jak interakcja człowiek-komputer (human-computer interaction: HCI) oraz design w aeronautyce, inżynierię budowlaną, a nawet architekturę czy również tzw. „cyfrowe bliźniaki (digital twins)” stosowane dla potrzeb aeronautyki czy przemysłu rafineryjnego. Mówiąc ogólniej, zajmuję się projektowaniem i wdrażaniem interaktywnych wizualizacji złożonych danych wielowymiarowych przy użyciu tzw. „analityki immersyjnej”, w tym przypadku „industrialnej analityki wizualnej” (eng: „inudstrial visual analytics”) wykorzystując technologię Wirtualnej Rzeczywistości (VR).

Jakie są teraz Twoje największe wyzwania?

Zakończenie przewodu doktorskiego i egzamin doktorski.

Jak wygląda życie i praca w Wielkiej Brytanii?

Z pewnych względów życie w Wielkiej Brytanii wydaje mi się dużo wygodniejsze. Aczkolwiek należy tutaj pamiętać, że żyję w dość niezwykłym miejscu, będąc jednocześnie członkiem kolegialnego systemu Cambridge. W pewnym sensie, moje kolegium (Trinity Hall) ma za zadanie zadbać o moje potrzeby związane zarówno z przyziemnymi rzeczami takimi jak mieszkanie czy jedzenie, jak również wspierać mnie w moich studiach i badaniach.

Zdjęcie ze zbiorów własnych absolwenta.

Jaka jest Twoja definicja sukcesu?

Kochająca rodzina i miejsce, które można nazwać domem. Cała reszta jest drugorzędna.

Jakie masz porady/wskazówki dla obecnych studentów, którzy wkraczają na rynek pracy?

Wydaje mi się, że nie sposób ocenić tego jak ważną rzeczą jest zdobywanie praktyki zawodowej jeszcze w trakcie trwania studiów. Jeżeli istnieje taka możliwość, to radziłbym zacząć aplikować na różnego rodzaju staże jeszcze na pierwszym roku studiów. Nawet, jeżeli nie będzie to nasza praca marzeń a i wynagrodzenie też może nie zachwycać, to jednak takie doświadczenie może w istotny sposób wpłynąć na szanse zatrudnienia po studiach.

Jak wyobrażasz sobie współpracę Uniwersytetu Jagiellońskiego z absolwentami?

Myślę, że bardzo wiele się w tym zakresie zmieniło na przestrzeni ostatnich kilku lat i są to raczej kroki w dobrym kierunku. Osobiście, za bardzo interesujący uważam projekt mentoringu dla aktualnych studentów prowadzonego przez absolwentów naszej Alma Mater. Myślę, że w jakimś sensie pozwala to wywiązać międzypokoleniową więź pomiędzy osobami powiązanymi z UJ obecnie jak i w przeszłości.

Innym pomysłem, który wydaje mi się ciekawy jest promowanie lokalnych stowarzyszeń absolwentów. Sam zdaję sobie sprawę, ile moich kolegów i koleżanek zdecydowało się wyjechać i pracować w tak różnych miejscach jak Dolina Krzemowa, Nowy York, czy chociażby Londyn lub Berlin. Myślę, że takie grupy mogłyby by po pierwsze wpłynąć na integrację absolwentów jak i zapoznanie z sobą osób, które mogą równie dobrze pracować w jednej firmie, nie wiedząc nic o tym, ile ich łączy. Oczywiście, wydaje mi się, że o ile takie inicjatywy w pewnym sensie muszą być oddolne, o tyle jakaś forma „opieki” ze strony UJ byłaby wskazana, choćby w formie prowadzenia online bazy takich stowarzyszeń wraz z udostępnieniem domeny „uj.edu.pl” na indywidualne strony internetowe.