"Pracę postrzegam jako środek do celu jakim jest możliwość realizacji pasji i marzeń moich i moich bliskich. Kiedy zaczynałam karierę zawodową, obiecałam sobie, że kupię kiedyś tacie motocykl. Marzenie, z którego zrezygnował, wysyłając mnie na studia za granicę. Udało mi się to marzenie zrealizować. Radość mojego taty, ilekroć wsiada na swoją maszynę, jest dla mnie wyznacznikiem mojego sukcesu.(...)"

Jakie jest Twoje najlepsze wspomnienie ze studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim?

Całe 5 lat to cudowny czas. Studia w Krakowie, na królewskiej uczelni - to był dla mnie nie tylko czas nauki i zabawy, ale przede wszystkim czas zawiązywania przyjaźni na całe życie i emocjonalnego związania się̨ z Krakowem. Mimo, że nie mieszkam tam już od ponad 13 lat, to moje serce nadal bije szybciej, gdy słyszę hejnał mariacki. Staram się tą miłością zarazić swojego syna… Póki co z sukcesem, ponieważ ciągle dopytuje, kiedy znowu pojedziemy pokarmić gołębie na rynku w Krakowie.

Jak rozpoczęła się Twoja kariera zawodowa? Jakie były w niej decydujące wydarzenia?

Zupełnie przypadkowo, dzięki dość nieoczekiwanej propozycji odbycia miesięcznych praktyk w Warszawie. Nigdy nie chciałam studiować w stolicy, a co dopiero żyć tu i pracować. Po zakończeniu studiów na UJ miałam wyjechać na studia podyplomowe za granicę, zaś po ich zakończeniu albo zostać na „obczyźnie”, albo wrócić do Krakowa. Propozycję miesięcznej praktyki w Warszawie potraktowałam więc raczej jako „wakacyjną” przygodę. Traf chciał, że po zakończeniu prawniczych studiów podyplomowych za granicą (LL.M.), kancelaria, w której odbywałam praktyki zaproponowała mi posadę, a tym samym ściągnęła do Warszawy. W tym miesiącu mija dokładnie 12 lat, odkąd się tutaj przeprowadziłam. W moim przypadku sprawdziło się więc powiedzenie: „Jedyną stałą jest zmiana, a plany się zmieniają”. Z moich planów nic nie wyszło, a o moim życiu zadecydował przypadek.

Jak wykształcenie przyczyniło się do rozwoju Twojej kariery zawodowej?

Uniwersytet Jagielloński to bez wątpienia prestiżowa uczelnia, która sama w sobie otwiera wiele drzwi. Nie bez wpływu na rozwój mojej kariery zawodowej pozostały studia podyplomowe za granicą (LL.M. w Stanach Zjednoczonych) oraz zdane egzaminy zawodowe w stanie Nowym Jork i Virginia, do których potrzebna była świetna znajomość języka angielskiego.

Studia na UJ nauczyły mnie także pokory, wytrwałości, ale i przede wszystkim umiejętności „walki o swoje”. Do dziś pamiętam, jak ktoś́ na moim roku, przyrównał studia do wyścigu szczurów. Trzeba było ciągle walczyć o miejsca na wykładach czy seminariach. Choć ciężko było mi to wtedy zrozumieć, to dzięki temu „wyrobiłam się” i nauczyłam jak walczyć́ o swoje, co bez wątpienia przydaje się w korporacyjnym świecie warszawskich prawników.

Opowiedz nam o swojej obecnej pracy. Co teraz robisz?

Jestem starszym prawnikiem (tzw. senior associate) w warszawskim biurze kancelarii Squire Patton Boggs, gdzie kieruję praktyką ochrony danych osobowych i prywatności. Zajmuję się̨ także prawem własności intelektualnej i prawem telekomunikacyjnym. W praktyce jednak często mam do czynienia z zagadnieniami z różnych innych dziedzin prawa. Choć bywa to często frustrujące, to jednak niezwykle rozwija i nie pozwala popaść w rutynę.

Jakie są teraz Twoje największe wyzwania?

Każdy dzień to dla mnie nowe wyzwanie. Tak pod względem zawodowym jak i prywatnym. Zwłaszcza łączenie tych dwóch sfer życia to dla mnie - jako prawnika a jednocześnie i aktywnej matki - nieustające wyzwanie. Chciałabym też znaleźć więcej czasu na swoje pasje. Ostatnio wróciłam do nauki języka tureckiego, którego zaczęłam się uczyć jeszcze będąc na studiach w Krakowie. Niestety, największym wyzwaniem jest znaleźć czas na tę naukę.

Jak wygląda życie i praca w mieście/kraju, w którym mieszkasz?

Bardzo szybko. Za szybko. Odczuwam to za każdym razem, gdy odwiedzam moje rodzinne miasto czy Kraków właśnie. Mam wrażenie, że czas w Warszawie płynie nieporównywalnie „prędzej” niż gdziekolwiek indziej. Ale jest to zapewne cena, którą płaci się za możliwości, jakie daje życie w stolicy.

Jaka jest Twoja definicja sukcesu?

Robić́ to co się̨ lubi, lubić jak to się robi (dobrze) i otrzymywać za to satysfakcjonujące wynagrodzenie. Pracę postrzegam jako środek do celu jakim jest możliwość realizacji pasji i marzeń moich i moich bliskich. Kiedy zaczynałam karierę zawodową, obiecałam sobie, że kupię kiedyś tacie motocykl. Marzenie, z którego zrezygnował, wysyłając mnie na studia za granicę. Udało mi się to marzenie zrealizować. Radość mojego taty, ilekroć wsiada na swoją maszynę, jest dla mnie wyznacznikiem mojego sukcesu. Warren Buffet mawiał, że miarą sukcesu jest to, czy ludzie bliscy są szczęśliwi i czy cię kochają. I ja się pod tym absolutnie podpisuję.

Jakie masz porady/wskazówki dla obecnych studentów, którzy wkraczają na rynek pracy?

Nie bójcie się podejmować wyzwań. Nawet jeśli popełnicie błąd, będzie to dla Was cenna lekcja na przyszłość. I nie biczujcie się, jeśli czegoś nie wiecie. Człowiek uczy się całe życie. Doświadczenie zdobywa się przez lata praktyki. Nigdy jednak nie spoczywajcie na laurach. Ponad wszystko, wciąż doskonalcie się̨. Stanie w miejscu deprymuje. I nie ograniczajcie się do jednej tylko dziedziny. Nigdy bowiem nie wiecie, w którym momencie najbardziej nieoczywista umiejętność, może się Wam przydać. Ja na przykład uczę się tureckiego. Wielokrotnie słyszałam: ale po co Ci ten turecki? I tak na jednej z międzynarodowych konferencji poznałam prawników ze Stambułu…miło było zaskoczyć Turków znajomością ich języka.

Jak wyobrażasz sobie współpracę Uniwersytetu Jagiellońskiego z absolwentami?

Chętnie zobaczę się w roli mentorki. Pamiętam jak będąc jeszcze studentką ceniłam sobie rady starszych kolegów i koleżanek, którzy przyjeżdżali z wizytą na wydział. To były wartościowe spotkania, zwłaszcza z absolwentami prawa, którzy swoje życie zawodowe związali z Warszawą. Dla studenta z Krakowa rozpoczęcie kariery zawodowej w stolicy było w tamtym czasie bardzo trudne: podczas gdy studenci uczelni warszawskich pracowali w kancelariach już w trakcie studiów, my - studenci z Krakowa mogliśmy co najwyżej liczyć na letnie praktyki. Dlatego chętnie opowiadam o swoich doświadczeniach, perypetiach i o tym jak doszło do tego, że jestem tu, gdzie jestem.