"Wykonywanie twórczej pracy, którą się lubi i poczucie, że zdobyta wiedza i doświadczenie są komuś potrzebne. Same pieniądze na pewno nie są sukcesem - to tylko miły dodatek. (...)"

Jakie jest Twoje najlepsze wspomnienie ze studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim?

Trudno wybrać jedną rzecz, ale na pewno była to atmosfera studiów. Miałem poczucie zaspokajania swojej ciekawości świata, gdyż geografia dotyka całej palety zagadnień (czy to naturalnych, czy antropologicznych).

Jak rozpoczęła się Twoja kariera zawodowa? Jakie były w niej decydujące wydarzenia?

Jeszcze podczas studiów podejmowałem się praktyk i prac dorywczych. Po emigracji podjąłem się pracy w fabryce soczewek. Liczył się każdy grosz i stabilizacja, więc mój cel – praca w zawodzie związanym ze studiami – poszedł na dalszy plan. Decydującym wydarzeniem było złożenie CV jako administrator GIS do firmy telekomunikacyjnej. Początkowo byłem sceptyczny, ponieważ wymagania wydawały się poza moimi kompetencjami. Mimo to zdecydowałem się aplikować, rozmowa poszła dobrze i obecnie pracuję w branży GIS już ponad 4 lata.

Jak wykształcenie przyczyniło się do rozwoju Twojej kariery zawodowej?

Mój kierunek pozwolił mi na samodzielny dobór kursów, co okazało się kluczowe. Na drugim roku studiów zainteresowałem się tematyką GIS i zapisywałem się na prawie wszystkie kursy z tym związane. Nawet na tak niepopularne jak „Podstawy programowania w GIS”. I to wszystko mimo tego, że byłem na zupełnie innej specjalizacji (geografia społeczno-ekonomiczna). To podejście i zdobyta wiedza pomogły mi znacząco w mojej pracy. Dzięki temu bez problemów dostałem się też na podyplomowe studia UNIGIS w Manchesterze. Zainteresowanie programowaniem w GIS na studiach rozbudziło moją ciekawość na tyle, że już w trakcie pracy zawodowej trafiłem na dodatkowe kursy a zdobytą tam wiedzę wykorzystuję na co dzień.

Opowiedz nam o swojej obecnej pracy. Co teraz robisz?

Zajmuję się między innymi obsługą baz danych, automatyzacją obróbki danych przestrzennych przy użyciu Pythona oraz ogólnie analizą GIS przy projektowaniu sieci światłowodowych. Pomagam także w projektowaniu aplikacji do zbierana danych w terenie. W związku z tym od czasu do czasu opuszczam biuro, wychodzę na pole (tak jest – jestem z Małopolski :)) i testuję sprzęt na żywo.

Jakie są teraz Twoje największe wyzwania?

Obecna sytuacja wirusologiczna nie napawa optymizmem, tak samo jak wizja Brexitu. Z rzeczy bardziej zależnych ode mnie: moim największym wyzwaniem jest pozostanie na bieżąco. Nauka nowych i doskonalenie już nabytych umiejętności. Stawiam priorytet na lepsze poznanie Pythona i jego możliwości w dziedzinie GIS. Myślę, że są to typowe wyzwania dla prawie każdej niszy w dziedzinie IT.

Jak wygląda życie i praca w mieście/kraju, w którym mieszkasz?

Pomimo widma Brexitu i stereotypowej pogody, cenię sobie industrialny klimat miasta. Być może pierwszą rzeczą, która przychodzi na myśl o Birmingham to serial Peaky Blinders. Ciekawostka - jest tu więcej kanałów niż w Wenecji. Tygiel kulturowy zapewnia wspaniałe kulinarne zaplecze. Lubię otwartość i uprzejmość tutejszych ludzi, zarówno w pracy jak i w urzędach. No i tak błahe rzeczy jak dojazdy do pracy piętrowymi, czerwonymi busami – są po prostu fajne. Mam świadomość tego, że emigracja nie jest dla każdego, ale w moim subiektywnym odczuciu na Wyspach żyje się po prostu łatwiej.

Zdjęcie ze zbiorów własnych absolwenta.

Jaka jest Twoja definicja sukcesu?

Wykonywanie twórczej pracy, którą się lubi i poczucie, że zdobyta wiedza i doświadczenie są komuś potrzebne. Same pieniądze na pewno nie są sukcesem - to tylko miły dodatek.

Jakie masz porady/wskazówki dla obecnych studentów, którzy wkraczają na rynek pracy?

Mam kilka rad, które z racji rzeczy są mocno subiektywne:

1. Robić praktyki podczas studiów - jest to ładne uzupełnienie doświadczenia oraz CV;
2. Robić dodatkowe kursy: MS Office, programowanie czy obsługa jakiegoś software (same studia to nie wszystko!);
3. Dla geografów: nie bać się GISu! To nie gryzie i nie jest tak skomplikowane jakby mogło się wydawać a korzyści są znaczące;
4. Obcy język. Zabrzmi to niby banalnie, ale warto go ćwiczyć. Akcent nie musi być na pierwszym miejscu - ważna jest komunikatywność (proszę nie wstydzić się błędów!). Często Brytyjczycy nie rozumieją siebie nawzajem - a to ze względu na mnogość lokalnych gwar;
5. Jeśli wymagania w ofercie pracy wydają się za wysokie, radzę nie poddawać się zbyt szybko. Moja obecna praca też wydawała mi się poza zasięgiem.

Jak wyobrażasz sobie współpracę Uniwersytetu Jagiellońskiego z absolwentami?

Regularne sondy, które (o ile się nie mylę) mają już miejsce są całkiem dobrym rozwiązaniem. Mam nadzieję, że wnioski z nich płynące docierają dalej i mają realny wpływ na ulepszenie programu nauczania oraz dostosowanie go do rynku pracy.