"Każdy urodził się z jakimiś umiejętnościami, trzeba je tylko odkryć i dbać o ich rozwój. Jeśli przestaniesz się rozwijać i będziesz próbować przeżyć każdy kolejny dzień bez podjęcia próby udoskonalenia siebie, nigdy nie osiągniesz sukcesu, po prostu będziesz."

Jakie jest Twoje najlepsze wspomnienie ze studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim?

Cały czas trwania studiów był dla mnie najlepszym wspomnieniem, ponieważ w przeciwieństwie do lat szkolnych, mogłam rozwijać swoje zainteresowania, zdobywać wiedzę i doświadczenie, a jednocześnie dobrze się bawić w gronie wspaniałych przyjaciół. Poza tym dzięki kilku przedmiotom, w końcu zrozumiałam, że szkolna technika „zakuć, zdać, zapomnieć”, na nic mi się w życiu raczej nie przyda, jeżeli nie będę myśleć. Te pięć lat to była długa lekcja uczenia się samodzielnego myślenia, wyrabiania własnego zdania, a także uświadomienia sobie, że nie zdobędzie się niczego bez ciężkiej pracy.

Jak rozpoczęła się Twoja kariera zawodowa? Jakie były w niej decydujące wydarzenia?

Swoją pierwszą pracę zaczęłam w czerwcu 2015 r. w Powiatowej i Miejskiej Bibliotece Publicznej w Miechowie, moim rodzinnym mieście. W tej bibliotece wcześniej odbywałam praktyki studenckie. Pracowałam w Oddziale dla Dzieci i Młodzieży, prowadziłam zajęcia z dziećmi, współpracowaliśmy wtedy z okolicznymi przedszkolami i szkołami. Jednak nigdy nie przyzwyczaiłam się do bezpośredniej pracy z użytkownikiem biblioteki. Może ze względu na swój charakter, a może dlatego, że nie widziałam szansy samorozwoju. Obecną pracę w Bibliotece Politechniki Krakowskiej zaczęłam w 2017 r. przy projekcie Europejskiego Dziedzictwa Technicznego. Nasza biblioteka miała za zadanie zdigitalizować wiele starych książek, głównie technicznych. Dzięki temu miałam okazję uczestniczyć procesie przejścia książki z wersji tradycyjnej do elektronicznej. Podczas studiów byłam wolontariuszką w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej w Krakowie i Jagiellońskiej Bibliotece Cyfrowej, moje doświadczenie z tej ostatniej instytucji było też podstawą przyjęcia na stanowisko w BPK. Po zakończeniu projektu zostałam na stałe w Oddziale Informatyzacji, gdzie nadal digitalizujemy książki. Obecnie są to podręczniki dla studentów Politechniki Krakowskiej.

Jak wykształcenie przyczyniło się do rozwoju Twojej kariery zawodowej?

Skończyłam kierunek Informacja Naukowa i Bibliotekoznawstwo ze specjalizacją Zasoby Cyfrowe. Jeśli chodzi o pierwszą pracę, to przydały mi się wiadomości ogólne ze studiów. Jednak w BPK, specjalizacja miała kluczowe znaczenie, ponieważ zostałam przyjęta do pracy polegającej na digitalizacji książek i czasopism. Jak już wspominałam, byłam wolontariuszką w WBP w Krakowie przez około osiem miesięcy oraz przez cztery miesiące w Jagiellońskiej Bibliotece Cyfrowej. To właśnie w JBC zdobyłam najwięcej umiejętności związanych z moją specjalizacją, dzięki pomocy pracowników nauczyłam się bardzo wiele, mimo, że pracowałam tylko kilka miesięcy.

Opowiedz nam o swojej obecnej pracy. Co teraz robisz?

W mojej pracy zajmuję się skanowaniem i obróbką cyfrową dawnych książek, czasopism i doktoratów, które potem umieszczane są w Repozytorium Biblioteki Politechniki Krakowskiej REDO. Moja praca jest o tyle ciekawa, że ciągle uczymy się nowych programów. Mamy dostęp do naprawdę fantastycznych zbiorów, które możemy udostępniać użytkownikom. Czas pandemii wymusił na naszej bibliotece również digitalizację podręczników dla studentów, tak, żeby mogli korzystać z materiałów bez konieczności wychodzenia z domu. Patrząc z perspektywy czasu, to właśnie ta część pracy bibliotekarza ma przyszłość. Nowe technologie wymuszają szybszy i wygodniejszy dostęp do zbiorów, często właśnie bez wychodzenia z domu i na każdym nośniku elektronicznym. Pomaga to również przybliżyć dorobek dawnych pokoleń bez narażenia na zniszczenie bądź kradzież dzieł.

Jakie są teraz Twoje największe wyzwania?

W naszej bibliotece powstał zespół ds. Open Access. Ja również biorę udział w tej inicjatywie, zajmując się głównie zagadnieniami prawa autorskiego oraz licencji. Jest to duże wyzwanie, ale również szansa na rozwinięcie swojej wiedzy i umiejętności w tym zakresie. Dla mnie każde nowe przedsięwzięcie w bibliotece jest zarówno wyzwaniem jak i szansą na zdobywanie doświadczenia. Ponadto jestem uczestnikiem kursu języka migowego organizowanego przez Politechnikę Krakowską, który pomaga mi zrozumieć osoby niepełnosprawne a także nauczyć się komunikacji z nimi.

Jak wygląda życie i praca w miejscu, w którym mieszkasz?

Mieszkam w miejscowości oddalonej od Krakowa o około 50 km, do pracy dojeżdżam codziennie pociągiem. Praca poza miejscem zamieszkania może być odrobinę uciążliwa, zwłaszcza, że bierzemy pod uwagę różne warunki atmosferyczne oraz przypadkowe zdarzenia. Jednak odległość nie stanowi problemu ani dla mnie ani dla moich przełożonych. Swoją miejscowość rodzinną traktuję bardziej jak miejsce odpoczynku od pracy, mamy tutaj czystsze powietrze, dużo zieleni. Wydaje mi się jednak, że duże miasta mają więcej do zaoferowania młodym ludziom pod względem zarówno zarobkowym jak i oferty spędzenia wolnego czasu. Poza tym w Krakowie i okolicy pracują moi najbliżsi znajomi, a praca pomaga mi na utrzymanie regularnego kontaktu z nimi.

Jaka jest Twoja definicja sukcesu?

Każdy urodził się z jakimiś umiejętnościami, trzeba je tylko odkryć i dbać o ich rozwój. Jeśli przestaniesz się rozwijać i będziesz próbować przeżyć każdy kolejny dzień bez podjęcia próby udoskonalenia siebie, nigdy nie osiągniesz sukcesu, po prostu będziesz. Może Twoja praca nigdy nie doczeka się Nobla, ale nie znaczy, że masz oglądać swoje życie i pozwolić mu przelecieć przez palce.

Jakie masz porady/wskazówki dla obecnych studentów, którzy wkraczają na rynek pracy?

Zdobywajcie doświadczenie - zapiszcie się na wolontariat, praktyki, szkolenia, kursy, stwórzcie koła zainteresowań, blogi, vlogi - cokolwiek. Praktyczne umiejętności są bardzo cenne, poza tym zdobywacie sieć kontaktów, potencjalni pracodawcy mogą zobaczyć, jakimi ludźmi jesteście. Wiem ze swojego doświadczenia, że pomimo swojej bardzo introwertycznej natury, musiałam coś zrobić. Na ostatnim roku studiów zapisałam się do koła zrzeszającego grupę studentów – miłośników Social Media. W tamtym czasie SM przeżywały rozkwit, powstało masę serwisów, a firmy i ludzie na potęgę starali się dotrzeć do jak największej liczby odbiorców. Mimo, że wtedy moja wiedza była dość wąska, nauczyłam się wielu ważnych spraw. I to w dodatku od osób młodszych ode mnie.

Jak wyobrażasz sobie współpracę Uniwersytetu Jagiellońskiego z absolwentami?

Studenci nie zawsze wiedzą jak rozpocząć swoją karierę zawodową, brakuje im przetartych szlaków, nie zawsze wiedzą jak szukać pracy albo jak umiejętności i wiedzę zaprezentować. Absolwenci mogą podzielić się swoim doświadczeniem z młodszymi kolegami, którzy debiutują na rynku pracy. Ze względu na stereotypy mniej popularne kierunki studiów dzięki takiej współpracy mogą być bardziej atrakcyjne. Uniwersytet Jagielloński pomaga wypromować te działania z korzyścią dla swoich studentów, absolwentów a także pracodawców, którzy mogą przyjąć do pracy osoby bardziej zorientowane a nie zawsze posiadające doświadczenie. Poza tym dzielenie się doświadczeniem jest również ciekawe i rozwijające dla absolwentów.